Αυτό το αργό αλλά ουσιαστικό ντοκιμαντέρ αφορά το ιστορικό αλλά πλέον παροπλισμένο Αεροδρόμιο Τέμπελχοφ, που συνεχίζει να είναι τόπος αφίξεων και αναχωρήσεων.

Σήμερα τα χαώδη υπόστεγά του στεγάζουν το μεγαλύτερο καταφύγιο έκτακτης ανάγκης για αιτούντες άσυλο στη Γερμανία, μεταξύ των οποίων βρίσκεται ο δεκαοχτάχρονος Ιμπραχίμ από τη Συρία.

Καθώς ο Ιμπραχίμ προσαρμόζεται στη μεταβατική καθημερινότητά του με τις συνεχείς συνεντεύξεις στις κοινωνικές υπηρεσίες, στα μαθήματα γερμανικών και στις ιατρικές εξετάσεις, προσπαθεί να συμφιλιωθεί με τη νοσταλγία του και τη αγωνία του για το αν θα πάρει άδεια παραμονής ή θα απελαθεί.