Οι συνεντεύξεις με τέσσερις κάτοικους του Χαλεπιού αποτελούν τη ραχοκοκαλιά αυτού του κινηματογραφικού δοκιμίου για το χάος στη Συρία.

Οι εικόνες μιας γκρεμισμένης πόλης συνοδεύονται από τα μοιρολόγια γυναικείων φωνών που θρηνούν. Οι τρεις από τους τέσσερις πρωταγωνιστές έχουν ενταχτεί στον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, που σχηματίστηκε για να παλέψει ενάντια στο καθεστώς του Άσαντ. Μιλούν για την πρώτη μεγάλη διαδήλωση το 2012, για το πώς αυτός ο αντάρτικος στρατός πήρε μορφή και για το πώς βασανίστηκαν από συμμορίες καθεστωτικών τραμπούκων.

Ο τέταρτος, που από το διαμέρισμά του είδε τον πόλεμο να εκτυλίσσεται, κρατά κριτική στάση απέναντι στους αντάρτες, διότι, ενώ αρχικά επευφημούνταν από τα δυτικά ΜΜΕ, πολύ σύντομα παρεισέφρησαν στις τάξεις τους τρομοκράτες και τζιχαντιστές, που τους κατηύθυναν προς τον εξτρεμισμό. Είναι ο μόνος που συνεχίζει να μένει στο Χαλέπι.

(Η ταινία περιέχει σκληρές εικόνες.)